Bir günün sabahında uyanmak
Düşler kurduğum geceler yalan.
Kabus olur güneşin ilk ışıkları,
Canımı yakar gerçeğin o ilk sancıları.
Uzun cümleler yetersiz kalır anlatmaya,
Bu yolun ne sonu ne de başıydım.
Bir çeşmenin ne deposu nede musluğuydum.
Ne ilk damlası ne de son damlasıydım.
Gün benimle doğmuyor, benimle de batmıyordu.
Geceye fener hiç değildim
Yıldızlara da ışığı ben vermemiş
Duygusuz kalplere esir doğdum doğalı
Yarım kalan rüyalar gönlümün köşesinde
Bu yanlızlığın suskunluğu
Gölgene sığınayım sensiz yapayanlızım
Ne yapacağım bilmıyorum bu yollarda
Gölgene sığınayım sensiz yapayanlızım
Yavaş yavaş sildim seni yüreğimden.
Bir gölgen kaldı,bir de merhaba deyişin.
Kulağımdaki sesini unutabilceğimi sanmıyorum.
Seni yavaş yavaş siliyorum benliğimden.
Adını da unutacağım gelirse elimden.
Ilık yağmurlar akıttın içime.
Git gelme bana git
al sevdanı yüreğimden
Su gibi geldin
Su gibi aktın yüreğime
Al şu gönlünü benden
Alki kurtulsun senden bu beden
İnsanları anlamaya çalışma!
İnsanları anlamaya çalışmak
Zaman kaybından başka bir şey değildir.
Onları anlamaya çalışırken
Kendinden çok şey kaybediyorsun
Dağın yamacında bir parçacık kar.
Yeşilin üstünde beyaz.
Hani yakışmıyorda değil,
Tıpkı karanlıktan doğan güneşin aydınlığı gibi,
Erir,pınar olur akar....
Şöyle bir savurdu saçlarını
Rüzgara inat
Birde gerdan kıvırdı elleri belinde
Ayaklarını yan basmıştı
Mahsun değildi aslında
BİRİLERİ
Yalanlarla süslenmiş bir hayat bu
Ve ortasına çakılmış olan biri
Başka daha çok birileri var yalnızlığa kahredercesine
Ben sana ölürüm demiştim bitanem.
Birgün dağların tepeme yıkılmasından,
Azgın suların darmadağan etmesinden,
Hep korkakça hissedip,
Hep korkakça düşünürken...
Ve olmayana gizlice ağlarken...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!