Öğüt Şiiri - Ali Tekmil

çocuğum sana

beş imbikten çekilmiş bir dil

mayıs ayarlı ağızlardan

bir idil bağışlıyorum

madene gir

körüğü tanı

demir nasıl kemer olur öğren

bir atımlık yoldur

kısadır kolaycadır

incir ağacına çıkıp inmişsin gibi

göbeğini kestik diye onunla

bağlanma metale

yaşamı başlatan zigottur

kira öder rahme

insan yenilenmektir bunu bil

yoksa yüz vermez sana dağ

suratına çarpar çağlayan

ele vermez elciğini

değilsin her şeye kadir

insan da doğaya vergili

yılkılara yazsın seni bozkır

aldırma

diri ve direngen ol

korkma öte yüzünden

her zaman bilindi bilgeliğimiz

Promete günü tanıktır

atlarsın açlığın da üstünden

çocuğum sana

düğün yerlerinden derlenmiş gözler

ilkyaz ovalarından

gelincikler bırakıyorum

gözlerini sağlam tut ki menzile

temmuz ateşleri kör etmesin

inanma ateşin yaktığına

suyun boğduğuna

toprağın kuşatıp kapladığına inanma

varlığın kılıcıdır insan

atom üstü atak

ışık ötesi hız

bin kez doğduk külümüzden

yine doğarız

çocuğum

dil iplerine dizilidir öğüdüm

hadi tak da boynuna

düşlerine nazarlık olsun

ebe olsun oyununa.

Ali Tekmil / 23. 04.1997 – Urla (Damar Dergisi 201.sayı)