içimdeki çocuğa öğüt verdim; şımarabildiğin kadar şımar..amcalara p..pini göster,arkadaşlarının şortunu indir,ellerinden dondurmalarını al alamassan düşür,yada git zillere bas kaç..
-ve içimdeki çocuk seslendi; zillerini bastığım onca kapı da ne ses çıktı ne kapıyı açan,hepsi oldu duvar..
-daha içimdeki çocuğu bile sevindiremeyorum,dışımdaki adama ne yapabilirim...
Kayıt Tarihi : 2.8.2012 14:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!