Boyuyorum önümde duran masayı maviye,
deniz mavisine.
bu bir stratejidir bizim burayı sevmemiz için.
boyuyorum bilgisayarı
tuşlarının arasına toz dağları saklanmış klavyeyi,
yeşile.
Tam başlarız güne sabahtan,
eksilir öğlene doğru yemekte
akşam olur amma
nasıl olur bilemeyiz
biliriz ki her gün böyle geçer.
Ney sesine gizlenmiş ayrılık
neyzen çok iyi bilir bunu
ney sesinde kızıl ufuk
belki neyzen de bilmiyor bunu
şıngır mıngır caddeler,istanbul.
bir kalabalığın içinden geliyor sesi,şevkatin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!