Oğul Şiiri - Zafer Şanlı Kökver

OĞUL
Senin doğduğun gün benim doğum günümdü
İlk ağladığın an, aldığın ilk nefes benimdi,
İlk bakışların benim di ilk dokunuşuna kadar
Hayata ikinci gelişimimdim sen ben daha yaşarken.
Sana ömrümden ömür vereyim istedim
Daha kucağımda uyurken masumum dun hep.
Ferah günlerdi gelecek bir başka aydınlıktı yarınlar
Adın yaşatılmalıydı umudun her kelimesinde hep
Annen anne oluyordu her kucaklamada seni
Sen memeye saldırırken pervasızca aç
Bir başka kokuyordu tenin senin
Koşa koşa eve gelmeme neden olan hep
Yalanlarımın hep masumuydun sen
Öpmüyorum derken o yanaklarından
Gözlerin bir başka bakıyordu sanki bana
Çıkardığın ses sanki hep baba der gibiydi sanki bana.
Bana doğru yalpalayarak yürüdüğün gün
Evdeki bayramın adıydı şeker tadında.
Memeden sonra en sevdiğin o oyuncağındım ben
Dev Ayı’n tırıs sürdüğün o şişman At'ın.
Ve bir gün baktım ki büyümüşsün
Ama hayaller gerçeğe dönmedi be oğul.
Zafer KÖKVER
Ankara 28/05/2013