Öğretmen Çocuğuyum Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ben öğretmen çocuğuyum,
Köylerde geçti çocukluğum.
Ormanköy, Dağköy, susuzköy
İlkokulu babamda okudum.

Üç keçi, beş tavuğumuz vardı
Sütü ve yumurtayı karşılardı.
Bir köpek, bir kedimiz olurdu,
Anam bahçede sebze yapardı.

Bu köylerde bakkal görmedim,
Ne çikolata, ne bisküvi yerdim.
Babam okulda tek öğretmendi.
Müdür, hademe, tamircisiydi,

Üçte geçimsiz kız kardeşlerim,
Atmışımda bile sevemediğim.
Kendi aralarında da geçimsiz,
Belki bir ömür sevemeyeceğim.

Sonra bir ilçeye çıktı tayinimiz,
O kadar sevinmiştik ki hepimiz,
Bu ilçe gözümüzde sanki Paris’ti.
Oraya göre, bozukmuş lehçemiz.

İki yıl sonra da, müdür ataması,
Bu il bana göre, ülke patlaması.
Sanki başka bir ülkeye gelmiştik.
Bence Roma, ya İngiliz Londra’sı..

Burada lise ve üniversite derken,
Hayata atılıvermişiz, erkenden..
Memur çocuğu memur olurmuş,
Şimdi, memur emeklisiyim ben.
2025