Öğretmen Şiiri - Fatma Müjgan

Şu köyde bir öğretmen var,
ufak tefek güçsüzce...
Gece gündüz savaş verir yol kateder sessizce,
Süngüsü yok,
Tüfeği yok!
Mermisi yok,atacak
Cehaletle savaşıyor o da kendi kendince...
Ey fazilet ordusunun süngüsü düşmüş eri,
ey cehaletle göğüs göğüse savaşan sen!
Ey en uç sınırlarda korkmadan savaş veren,
meşaleyi yakacak yükseltecek olan sen,
Ey bu köylerde şehit, düşüp de unutulan,
Adına dikilecek bir taşı olmayan sen

Dur durak yok,
bütün köyler,bütün okullar senin!
Ayşe senin, Mehmet senin,şu öksüz Hasan senin...
Ey gece gündüz savaşan yılmayan güçlü nefer!
Koş,ziller çalınıyor,çocuklar seni bekler.

Yolu yokmuş,
suyu yokmuş,köyünün!
Kapısı yok!
çatısı yok!
çöküyormuş okulun...
Varlığınla çevirirsin orayı sen cennete!
Orda seni bekleyen,mutlu gelecekler var.

Bir kıvılcım yetecek,tutuşturacak seni,
Aydınlat Anadolu'yu,yükseltip meşaleni
Şu köyün okulu yok,şununda öğretmeni,
Çocukların sevinçle kucaklayacak seni,

Bak,çay coşmuş,köprü yıkık,
geçemiyor çocuklar,
Okula gelmek için baharı bekliyorlar...
Didin,çırpın,gönülden gönüle bir köprü kur.
Yarınlara köprüyü,kuracak olan onlar!

Haydi hocam;
aç okulu çok bekledi çocuklar!
Dağlar aşıp,çaylar geçip okula gelenler var....
Okul senin,çocuk senin,yol senin!
Okutacaksın onları mangal gibi yüreğin...

Fatma Müjgan /15.12.1983-Denizli /Beyağaç