Odamdaki pencere Şiiri - Mehmet Erbay

Odamdaki pencere
Yine çıkmazlardayım
Dört duvar arasında
Bekar odamda
Volta atıyorum
Ve penceremden
Şehri seyrediyorum

Bir tanışın kapımı
Çalmasını bekliyorum
Şehre yağan
Yağmurlarımı seyrediyorum
Yoksa
O yerde bıraktığım
Aşkımı arıyorum
Yada onun
Geri gelmesinimi bekliyorum

Odamdaki pencereyi bile
Açmaya korkuyorum
Şehre yağan yağmurun
Toprağın kokusunu bile
Teneffüs bile edemiyorum

Penceremden görüyorum
Şehrimdeki insanları
Kimisi mutlu
Kimisi hüzünlü
Kimisi düşünceli
Kimisi de sahilde
Kolkola gezen
Aşıklarımı desem
Sahte mutluluklarımı

Açamıyorum penceremi
Korkuyorum
Dışarıda üşümükten
Yağmurda ıslanmaktan
Şehrin kalabalığından
Korkuyorum
Penceremi açmaktan
Şehri kaplayan sisten
Korkuyorum

Yinede şehrimi
Seyrediyorum penceremden
Belki de
Kapım çalınır diye
Bir geleni bekliyorum

Ve zamanı geliyor
Şehrimi karanlık bürüyor
Bense gönlümden
Bir yaprağı daha koparıyorum
Ve korkarak
Yine de
Perdeyi örtüyorum
Odamdaki pencerenin

2000
ORDU