Odaların Sessizliği Şiiri - Adnan Deniz

O hırçın ve su gibi akan yıllardan sonra sessizliğe bürünen evin içerisinde günlerimiz, yaşadığımız o güzel hatıralarla geçiyor.
O her zaman dolup boşalan koskoca evler, şimdi alabildiğine bomboş.Artık evlerde herhangi bir otoriteye gerek kalmadı. Şimdi herbiri başka şehirlerde olan çocuklarımız, bizim yaşadığımız ilk dönemin hazzını yaşıyorlar.Bizler geçmişin anılarını terennüm ederken, geleceğin torun sevgisinin mutluluğunu hissediyoruz.
Odaların dilleri olsa da konuşsa, hayallerimizi, güzel günlerin geleceğin bir bir söyleseler. Nasıl büyüttüğümüz çocuklarımızı, kaygılarımızı, umutlarımızı anlatsalar. Ama her akşam iş dönüşü evimize,onları göre bilmenin mutluluğu ile yola çıktığımızı unutmasalar.
Şimdi her eve gelişimizin özlem dolu olduğu lakin onların mutluluğunun bizleri mutlu ettiği bir dönemi yaşıyoruz. En güzeli nedir bilir misiniz? Her akşam
Bizleri arayıp, sormaları. Bu koskoca
Odaların sessizliğini bir nebze olsun doldurmaları. Ama yetiyor mu asla. Bizler alışkın değiliz bu evlerde odalarının sessizliklerine. Ne kadar bomboş olsa da evler, heran onlarla doluyuz içimizde.