Ocak Sabahı Şiiri - Senem Bulut

Ilık bir Ocak sabahı—
rüzgar, göğsümü tararken
gökyüzü beni sardı
yeni uyanan bir ot gibi
gönlüme karıştı.

Kuruyan dallarda unutulan
bir koku doldu burnuma
Bu insana,
olduğu zamanı bile
şaşırtır oldu.

Bir mevsim yanılabilir mi?
Mesela,
kış, unutabilir mi beyazı?
Söyle ona, unutmasın!
Avuçlarım,
dokunuyor beyaz gözlere
Ve bozkır,
bir mühür gibi,
kapanıyor içimde.

Eski bir dost
peşimden koşuyor,
ama yetişemiyor bana
Meraklı hallerim,
bir pusun ardından
bakıyor havaya.

Ilık bir Ocak sabahı—
Dizlerim çimenlere dolanmış
Çocuk sesimle
gülmüşüm ansızın.
Ama elbisemde
ne bir kir ne pas—
sadece,
bileğime dolanmış bir yıldız var.