O Zaman Şiiri - Cafer Gülbaş

Güneş doğar yeryüzünü ısıtır
Cümle güzelliği yüzde yansıtır
Karanlık geceden kalmaz bir eser
Ay yerini güneşe bıraktığı an

Gece hüzün dolar her taraf ıssız
Kuşlar bile ötmez ortalık sessiz
Ölü mü canlı mı uyur habersiz
Bedenin uykuyla buluştuğu an

Seher yeli eser dallar sallanır
Seher vakti uyku gözde ballanır
Ölü gibi yatan canlar uyanır
Ezanlar okunup duyulduğu an

Ecel gelir Azrail'le tanışır
Gece ile gündüz birden karışır
İnsanoğlu ameliyle buluşur
Toprağın altına konulduğu an

Ameli iyiyse cennetlik olur
Ameli kötüyse zebani gelir
Melekler orada ifade alır
Toprağın altına gömüldüğü an

Cafer Gülbaş gece yazar bunları
Hep düşünür gafıl olan canları
Mevla'm bağışlasın cahil kulları
Huzuru mahşere varıldığı an