O vardı Şiiri - Hamiş Acar

sinekçik kuşunun evine gidiyordum
en son çalı çırpının arasında kaybettim
sesinden şiirime ses isteyecektim
renginden isteyecektim şiirime renk olsun diye
yüreğinin tıkırtısından istiyecektim
yüreğime yoldaş olsun istiyecektim

bilen varmıydı acaba evini

ben onu arıyordum
belki o da beni arıyordur

bi kadın yıkanıyordu gördüm
omuzlarından dökülüyordu su
bembeyaz
gül beyaz
karbeyaz
aşkbeyazıydı kadın
su mu kadını yıkıyordu
kadın mı suyu teninde duruluyordu

upuzun siyah
ıslak kirpiklerinden öptüm
bi kadın ki sadece kirpikten yapılı
ıslak kirpikleri yüreğime kadar aktı

bi insan ne kadardı?
bi insan gözyaşı kadardı

kalbi kadardı belki

bi insan beklediği kadardı belki

-seni beklemek bahçemizde bir çiçeğin büyümesini beklemek gibiydi
ekmek pişirmesini bilmem ben
seni beklemesini bilirim
ellerini tutmasını bilirim
ellerini tutunca sevinmesini bilirim
seninle hayat benim için bisiklet yolundan çocukluğumuza geri dönmekti.

üşüyorum
üstümü açmaya korkuyorum
o vardı
elleri sıcaktı
o vardı
öpücüklerine inandırdı
gelecekti bana
bahçe bahçe gelecekti
gül gül gelecekti
canım gelecekti

şu bağların üzümlerinden yiyecektik
şarap tadına bakacaktık

ama o bi türlü uyuyamadı
içindeki yorgunluğuda uyutamadı

bana ne iyi gelir biliyordu

o vardı,vardı

ağzımın tadı olsaydı
bana çorba kaynatacaktı

en son sinekçik kuşunun evini arıyordum
çalı çırpının arasında kaybettim
sesinden şiirime ses istiyecektim
renginden istiyecektim şiirimin rengi olsun diye
yüreğinin tıkırtısından istiyecektim
yüreğime yoldaş olsun isteyecektim

evini bilen varmı