O bizim idealimizdi.Her sabah en şık kıyafetleriyle okula gelir ve hep gülümseyerek derslerimize girerdi.
Sahi derdim,öğretmenimizin hiç derdi yok herhalde,kimseye kızmaz,her öğrenciye kendi yavrusu gibi davranırdı.
Her gün tertemiz ve farklı elbiseler giyer,kantinden simitler alır,bizlere şalgamlar ısmarlardı.Ne kadar zengin adam derdim,keşke bende onun gibi olabilsem diye iç geçirirdim.Evet onun gönlünün ne kadar zengin olduğunu yıllar sonra öğrendim.
O kadar içten bir konuşması vardı ki,O ders anlatırken bizler onu hayran hayran dinlerdik.
Hep o şevkle onun gibi olmak için mücadele ederdik.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta