Örs isen, sabit dur. Çekiç isen vaktinde vur.
Gün koparken sis perdesi telinden
Akar suların şavkı yakamoz gözlerinden
Durulur gönül hüzünlerinden sıyrılıp
Gecenin mâteminden
Soluk benizli boz/kır da seller
İskelet misali yalvarışta
İçleri boş ayakta ölü snılan ağaçlar
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Yağmur olup boşalmanın sağnağında
Kabarmış topraklarca ağırdır gözlerim
Kirpiklerin tuzlanmış aralığından sızar bakışlarım
Çaresizliğim sonunda bir ışık bir nur ararım
Oysa
O/nur benim özümdür kaybetmekteyim.
MÜKEMMEL,başka diyecek söz yok,okurken büyük bir tad aldım dizelerden,zaten sizi okumanın keyfi harika,yüreğinize sağlık,selam ve saygılar sunuyorum...
Tebrikler Gönül hanım... Güzel anlatım... Kutlarım
tebrikler yüreğinize...
yürekte sönmeyen bir ışık olarak kalsın...
saygılarımla...
sakın o nuru kimse kaybetmesin harika anlatım ihya derecesine vardım diyebilirim kutlarım..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta