Bir güneş doğdu dünyaya, cihan ondan aydınlandı
İnsanlık nasibin aldı, İslam ile şereflendi
Kâinatı ısıtandı, bir gül kadar yumuşaktı
Teni güldü kendi güldü o Muhammed Mustafa’ydı.
Hidayetin güneşiydi, ziyâsıyla aydınlattı
Daha çocuk denen yaşta, onun adı Emin kaldı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
