O; Kendini Biliyor.. Şiiri - İnsaf Caner

Safran kokulu
Akşamlarda kalmıştı,
Sevdalarım...
Yangınlarımı gömmüştüm,
Yüreğimin ücralarına..
Müebbete mahkûm etmiştim,
Umutlarımı..
Mantığımı gardiyan dikmiştim,
Kapılarına...
Ben;
Harman olmak istemiştim,
Bereketli tarlalarda..
Bire bin veren..
Meze olmak istememiştim,
Yüreği boş masalara..
Sonu hüsran aşklarda,
Volkan gibi patlamak,
Dağlar delmek istememiştim..
Safran kokulu,
Akşamlarda,
Kaldığını sanmıştım
Umutlarımın..
Heyhat!
'Sen kendini göreceksin,
Baktığında gözlerime'
Sözcüklerini,
İşitene dek..
Hani,
Sonbahar da,
Son umut.
Sürgün veren ağaç misali,
Dal dal açacağımı,
Katmamıştım hesaba...
Yine;
Safran kokulu,
Akşamlarda ki gibi,
Yakalandım aşk çıkmazına...