Üşüyorum...
Yazmalıyım...
Yaz sıcağı biraz olsun ısıtmalı, yokluğundan arda kalan satıraralarını...
bir kadeh şarap sarhoşluğundan kurtarmalı beni Tanrı...
Bana seni soruyorlar, ancak sensizliği anlatabiliyorum...
cinayetle suçluyorlar insanlar beni...
oysa ben öldürmedim diyorum...
o kendi intihar etti. inanmıyorlar.
gitmeseydi...
o zaman, zaman dururdu...
ağır geliyor ruhum artık,
yazdığım her satır... ağır...
ve birden anlıyorum... o gitti...
ama ben öldürmedim...öldüremem
kendi intihar etti...
Kayıt Tarihi : 22.11.2008 23:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Esmanın gidişi...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!