O Kadın Şiiri - Hüseyin Aktaş

Ve kadın yudu ellerindeki kiri, kıldı namazını
Sokağa düştü gözleri
Gözlerinde akasyalar, cennet gülleri
Sıktı gözlerini, sıktı ruhunu kadın

Yağlı urgan vurdu sabahlara
Dağ başına dayadı gözlerini
Yazmasını vurdu yere isyanlarını dolayıp
Ve Yakup oldu kadın, utandı yedi cihan peygamberleri
Savurdu, Mikail gibi sabahın ışıklarını

Ve kadın, yüzyıllardır doğurduğu toprağa
Bir zerre daha attı bedeninden
Ölüm patladı çığlık tüm rüyaları patladı beyninde
Bir başına çattı kaşlarını yüzünde asırlık analar
Yüzünde asırlık yavruları doğurdu
Çattı ihaneti çattı sefilliğin mezarını

Ve kadın akıttı yokluğu kalbine
Aynalarda yüzünü öldürdü, parçaladı
Bin günah sıçradı her yandan
Ve kadın hülyalarını koydu göğsüne emzirdi

O kadın
İçimde doğdu bu sabah gözyaşlarıyla
Ve savruldu yedi düvele utancımla