O gidiyor Şiiri - Murat Ülkü

​O gidiyor...
Suçum, günahım, her şeyim,
Cennet ile cehennemim arası,
Hem nefesim, hem döşte bıçak yarası...
​
​O gidiyor, bilmiyor sol yanımda o da gidiyor,
O gidiyor, sesim, nefesim, canım onla gidiyor,
Kalemimin, yüreğimin ona soracağı var,
Dizelerimin, şiirlerimin ondan alacağı var...
​
​Sessizliğim de ondan, fırtınalarım da
Ne varsa yokluğunda, hepsi yalanımda
Acım, sızım, efkarım, yangınım da
Ne varsa soluğumda, ondan yanamam da...
​
​Gidiyor, avuçlarımdan ömrüm kayıp gidiyor,
Her damlası kan oluyor, damarlarımda geziniyor,
Tutunacak bir dalım yok, sığınılacak bir limanım,
O gidiyor, geriye şairden sadece bir enkaz kalıyor...
​
​O gidiyor, geriye sadece hüzünlü bir mevsim kalıyor,
İçimde bir boşluk, yapraklar dökülüyor, kuşlar göç ediyor,
Ne varsa hayattan, ne varsa şiirden, o da gidiyor,
Beni bende bırakıp, bütün dünyamdan çekip gidiyor...
​
​Gidiyor, kokusu, izleri kaldı üstümde,
Dokunmak istesem de yokluğu sarıyor beni,
Bütün şehir suskun, bütün şarkılar yarım,
Geriye kalan sadece sensiz, meçhul bir yarın...
​
​Şimdi gidiyor, artık ne umut kaldı ne de neşe,
Yalnızlık bir gölge gibi dolanıyor peşimde,
İçimde bir mezar kazılıyor, adım yazılı taşında,
Gidiyor, artık dönemez, özlem var yolun sonunda...
​
​Ve ben, bu şiirin son mısrasında,
O gidiyor ve artık ben susuyorum...
İlham gidince, kalem bitti, kelam bitti.
Bütün dillerde, "hoşça kal" bile fazla geldi...