Varlığımı Unutturan Kadın (nora'nın Gecesi)

Ben sana vurulmuşum o gece
Ah o iki yosun ışıltıda, o yeşil ve derin sularda
Ne güneşler doğdu, ne yıldızlar kaydı
Ne hazanlar ne hüzünler yaşandı, ne ufuklar sarardı
O buğulu gözlerinde oynaşan pırıltılarda
Değirmi yüzüne süzülen damlalarda
Solan çehrende, sararan yanağında
Titreyen dudaklarında yankılanan hıçkırıklarda

Bendim seni yaşayan
Bendim sende yaşayan, sende tutuşup yanan, sende kaybolan
Bendim sana ağlayan
Kimle yaşadın bunca yılı diye sayıklayan
Neredeydin bunca zaman diye sızlanan

Ben sana tutulmuşum o gece
Farkında olmadan, gözlerine dalmadan
Tenine dokunmadan, lepiska saçlarını koklamadan
Zarif belini sarmadan, dudaklarında yanmadan
Bağrıma basmadan, kucağımda sarmadan

Ah Nora, o gece... o gece kapılmışım ben sana
Deniz fenerleri yanmıyordu, hepsi sönüktü o gece
Ama sen yanıyordun kollarımda
Ve aydınlatıyordun geceyi
Hiç unutmadık yıkandığımız o gümüş dereyi
Kıskandırırdın pırıltılı teninde aydedeyi

Ah Gürcüm, kadınım, beyaz zambağım
Ben sana yanmışım o gece
Tam o gece... varlığımı unutturduğun anlarda
Unutmuşum dünyayı, kaybolmuşum deryalarda
Bedenlerimiz sarmaş dolaş, mum gibi eriyorduk
Bizsiz boynu bükük kalan yataklarda