O da bunu anlamışçasına, yalnız benim an ...

Gökyüzü ağlıyor
Göz pınarlarımın kuruduğunu gördüğü için, benim yerime o ağlıyor
Doğa sanki benim adıma isyan ediyor
Kalbimde ki fırtınaya eşlik ederek
Beni kendime getirmeye çalışıyor
Ağaçlar ve rüzgar büyük bir uyum içinde hareket ediyorlar
Şimşekler çakıyor ve gök gürlüyor
Yağmur bardaktan boşanırcasına aralıksız yağıyor
Ben bunları seyrederken kendime geliyorum
Ve doğa susuyor
Gecenin karalığında etraf gizemli bir sessizliğe bürünüyor
Yere bir iğne düşse sesini dört bir yandan duyabilirsiniz
Çünkü, Her şey ölmüşçesine…
Hareketsiz ve sesiz
Artık hiçbir şey hissetmiyorum
Sanki ben de bir ölüyüm
Uzun bir aradan sonra sabahın ilk ışıkları görünüyor
Uzaklardan bir horoz sesi geliyor kulağıma
Karşıda ki camiden gelen ezan sesi bütün yüreğimi kaplıyor
Ve beni alıp bambaşka dünyalara götürüyor
Kuşlar ötmeye başlıyor
Hafif hafif esen rüzgar, ağaçların yapraklarını hışırdatıyor
Ve böylece bir senfoni doğuyor
Doğa sanki bana “günaydın” diyor
Biraz sonra ise bir hareket başlıyor
Dükkanlar açılıyor, işlerine yetişmeye çalışan insanlar telaşla hareket ediyorlar
İşte yeni bir gün daha başlıyor
Yeni umutlarla dopdolu bir gün
Bir önce ki gün yavaş yavaş mazi oluyor
Ve ben de bu yepyeni güne, içimde ki yaşama sevinci ile başlarken
Hafif bir tebessümle teşekkür ediyorum
O da bunu anlamışçasına, yalnız benim anlayacağım bir dille bana gülümsüyor…