O Çocuk Şiiri - Deniz Günçal

Senin hüznün hep bir çocuğun dizleri
Bahçeleri ve kedileri kazıdın
Aklının o gizli sandığına
Irmaklar akarken sen böyle kurak kaldın
Unuttun ağaçların senle konuştuğu dili
Meyveyi dalından yemeyeli

Hikayeler anlatmayalı o kadın
Bir ızdırap oldu hikayen
Büyük şehirlerde küçüldü ellerin
Dizlerin kanamıyor tamam da
Hayallerin fireli

Geceleri ezber ettin,gündüzler böyle soğuk
estiğinden beri
Aklında kımıldamıyor tek yaprak
Tohumların...
Takılırken bir yol gözlerine
Kalmak çileli

Haydi gidelim! Tut elimden yalnızlığım
Bu yaralarımızı saracak bir yer bulmaya
Belki var...
Belki yok...
Ama durmak yakışmıyor
O çocuk celali