“ö.ç.m” den Hârele de Gel

Bak harman zamanı geldi geçiyor
Gönül pencereni arala da gel
Turnalar kalmadı bir bir kaçıyor
Saçına gülleri sırala da gel

Bir ahu bakışa, bir tatlı dile
Hasret kaldı gönül, bitsin bu çile
Yandım imkânsıza ben bile bile
Gözüne sürmeler karala da gel

Bir haber vermedin geçip giderken
Beni buralarda, mecnun ederken
Gül bahçelerinde pıtrak biterken
Bal kaymak sözlerin sırala da gel

Katran karasıdır sensiz geceler
Çıkmaz boğazımdan renkli heceler
Bedenim virâne, düzde bocalar
Felek yazısını parala da gel

Kuruttun gözyaşım, dönmedi çarkım
Bir kuru gazelden kalmadı farkım
Akmaz oldu sular, bozuldu arkım
Şu sönmüş külleri çırala da gel

Sevdanın gülleri açmadan soldu
Derman arar iken öz çalı oldu
Garip gönül tasım hasretle doldu
Şu yalçın dağları yarala da gel

O ince beline, selvi boyuna
Hilal kaşlarına, temiz huyuna
Gönül girmek ister o ak koyuna
İpek saçlarını hârele de gel

Adnan Ünal “ö.ç.m”