O Bilmiyor ki... Şiiri - Nebi Ünler

O BİLMİYOR Kİ…

O bilmiyor ki… Yokum hayal, düşünde
Kafdağına kafa tutan garip misali,
Bir ömür gezindim sevda peşinde…

Kozan sokaklarında aradığımı
O bilmiyor ki…

O bilmiyor ki… Bakıp geçti yanımdan
Yanan bendim, Kozan kalesine bakarak,
Armağanı bana, hiç çıkmamak yadımdan.
Kulaklarını çınlatanın ben olduğumu,
O bilmiyor ki…

O bilmiyor ki… Eylül de gel’ime uymaz,
Bilme se de, gelecekmiş gibi beklerim,
Ahhh! Tutulmuştu dilim… Duymadı, duymaz.
Ticaret Lisesinin önünde kavrulduğumu,
O bilmiyor ki…

O bilmiyor ki… Karşılıksız sevdim ben
Hayaliyle avunduğumu, asla söyleyemezdim
Diyemezdim, beni böyle sevebilirmisin sen?
İşe girdiğimi, hatta emekli olduğumu
O bilmiyor ki…

O Bilmiyor ki… Makamımda çayımı içerken,
Görmedi… Saklanmıştım, onu son gördüğümde,
İşe başvurma kuyruğunda yanımdan geçerken.
Ziraat Bankasında krediler dağıttığımı,
O bilmiyor ki…

O bilmiyor ki… Üniversiteye naklen atandığımı
Akdağ-Muratdağı arasında şu Gediz’den habersiz,
Bilmez ki… Ah bir görebilsem diye gözümü kararttığımı.
Yıllar sonra bile Kozan Kalesine adresini sorduğumu
O bilmiyor ki…

Yılgın Yağmur’un bu dünya da yaşayıp yaşamadığını,
Onsuzluk ülkesine ulaşabilmem için kafdağını aşamadığımı,
Kanatsız uçamadığımı, dermansız koşamadığımı,
Kırk ayrı sevgilinin bir de olamadığını, ve beni yoramadığını
O bilmiyor ki…

07.09.14 08.19 Yılgın Yağmur