Vicdanım sızlarken dâhi ağlamıyordum.
Kibrini omuzlarında taşımış siyah gözlü bir adam oluyordum.
Uzun tatillerin sonunda, işten dönerken arabamda, yağmur yağdığında...
Elini ilk tuttuğum o anı hatırlıyordum, hani beşiktaş yokuşunda...
Sessiz kaldığın zamanlarda, deniz kokan kahvaltılarda,
karlar altında ya da yağmur yağdığında hani o beşiktaş yokuşunda...
Sende beni hatırla!
Serdar ÖzkanKayıt Tarihi : 6.2.2014 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!