O an İstanbul derim Şiiri - Erol Demirci

İstanbul seni yaşamak gülükoklamak gibi.
her yaprağında tarih seyr -i alem eder.
Bir rüyaya dalarım oan.
Sonra Fatihin Aslanları bir nir sıraya girerler.
Peyganber dosları karşılar beni
Alır yürürler beni İstanbul.

Ve surlarını görürüm o an.
kılıcımc çekerim nidalar atarım düşmana karşı
birse bunları bu yüzyılda yaparım İstanbul.
Bu öyle bir yolculuk olurki o an.
Bundan uyanmakta zor uyanmamakta İstanbul.

Sonra yanlızlığımı yaşarım /o an ben varım
Brde arkadaşım İstanbul derim.
Sonra koca bir şehir olursun gözümde.
Birini bir yerde görsem.
Bir şeyi bir yerde duysam.
Bir daha görmek ve duymak nemümkün İstanbul.

Ve sonra seninle yanlız kalırım.
İlk cümleyi kurmaktan korkarcasına.
Söylerim içimdeki ızdzrabı.
Anlatırım sevdiyimi sana
Ve seni seveni.

Birde bunlar yetmiyorbuşçasına.
Seni istediklerini anlatırım sana.
Yaprağın sararır o an.
Ama eğdirmem boynunu İstanbul.
Bir güzeli bin kişi ister bir kişi alır derim.
O yar ben olurum İstanbul.

Göğsümü siper ederek marur bir şekilde.
Bre deyyüzlar bu ne hattini bilmezlik derim.
Vallahi`de derim Billahi de derim İstanbul.

Sonra sana sormak isterim İstanbul.
Fatih`ler Kemal`ler gibimiyim diye
Yapraklarında gamzelerini görürüm o an.
Sonra sormaktan korkarcasına kulağına fısıldarım.
Anlatırım sana seni nasıl sevdiyimi ve istediyimi.
Ve bilirimki sen bana emanetsin bende sana İstanbul