Sensizliğin en sıcak mevsiminde,
Hasretinle uzanırken sana;
Bir pervasız “merhaba”
Asıldı kulaklarıma.
Sehpada bekleyen bir mahkum olup,
Durdu zaman,
Tam yaşamın sınırında.
Bir an bakındım boşluğa,
Anlamsızca...
Kimin bu umarsız ses?
Kimdi seni göremeyen beynimde.
Kimin bu aşkı tanımayan yürek?
Hangi beyhude mazeret,
Seni hayallerimden,
Apansız azad edecek kadar gerçek.
Omzuma asılan bu el,
İğne iğne batıverdi ruhuma.
Sen, hiç olmadığın kadar yok,
Hiç olmadığın kadar benimken,
Bir nefesle parçalanan resmini,
Kim gözlerime,
Nakış gibi işleyecek.
Kim dokundu bam telime?
Kim bu?
Resitalin tam ortasında,
Kemanımı kıran.
Notaları çivi gibi,
Kalbime kalbime batıran.
Kim bu kim?
Hayallerimdeki
Saltanatını yıkan.
Geldiğini anladığım
İşte o an,
Bir avuç kar olup,
Eridi sevdan.
06.05.2003
Hasan YılmazKayıt Tarihi : 22.11.2006 11:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!