O An Şiiri - Ahmet Said Yarımay

​Zamansız hecelerin mutlak vuku bulduğu
Bir döngünün içinden çıkmaya kendini adamış,
Fakat her çırpınışında sarmalların içine doğru kayan
Ümitvar, bir o kadar da dertlere giriftar
Bir karıncanın hayaliydi gördüğüm düşlerimde.
​Kurtulmak nedir bilemedim
İçimdeki özveriyle dalaşır,
Hayatın kaydı yarışır,
Bir o kadar da sonuçsuzluğa alışır.
​Eserlere dokunulmaz, dokunma
bu benim parçam!
​Zamanım yetmedi.
Kendimi almaya gelen,
Yolculuğumu bilemediğim farklı bir güvertede,
Yok oluşların çok ötesinde...
Güvende miyim?
​Her daim dönüyor gün, bir gün daha geriye.
Kalmazdı gidenlerden son bir parça armağan.
Ve çıkar yol,
Girdap dolu çukurda yavrusunu bırakmış
bir karınca.
​Bazen olur, haykırışlar kavurur adımı
Bazen lekeler darmadağın hayalimi.
Kaldıramaz nefesim bu müphem geceyi,
Fırtınalar eşliğinde gelen son heceyi.
​Yıldırmadan kaldırınca beni
İşlemek gerek zihinlere her emeği
Ve artık çare bulmak
Çaresizlerin önündeki dert ekmeği.
​Farklı dünyada yaşar insan
Kendinden kaçanlarla beraber.
Her kaçışın bir öznesi,
Farklı öznelerin kendisiyle...
​Ancak kendisine yabancılaşan bu sesler
ve sözlerin ağzı prangalı.
Hayal satmaya çalışan bir çerçi,
Unutur karşılığını vermeyi.
​Bir yudum suya muhtaç kalan
Anlar kendisiyle farklı yerde...
İşte o an,
geçmişte.