Elin havada kalır ya hani..
Su dökerler arkandan,
Su gibi git, su gibi dön demektir, derler.
Yalan!
Su aktığı yere geri dönemez, dönmedi daha.
Çünkü iner hep, yukarıya akmaz.
Giderse eğer, varacağı yer denizdir.
O hep elinden akıp gidenlerin buluştuğu yere.
Ondandır hep, dalgalarla geri dönme çabası,
Ama heyhat!
En büyük tsunamiler bile, geri dönmeye mahkumdur, o hasret denizine,
Yalnız kalmaz gidenler,
Yalnızlık deryasında, martılar şarkısını söylemeye devam eder,
Başka bir hayat taşır içinde,
Çalkantılı devam eder, akıp gidenlerin denizi,
Gözyaşları belli olmaz, anlaşılmaz orda...
Sakinleştiği zamanlar, güneşi yutar ufukta,
Yakar ateşi, kaynar deniz,
Hasret yangınıyla,
Ne kadar akıp giden varsa toplanmıştır,
Dünyanın çoğu, o yüzden denizdir,
Eli havada kalanların gönderdiği,
Akıp gidenlerin toplandığı,
Hani şu herşeyi attığımız denizlerde...
Herşeyi atıyoruz işte, hem de herşeyi,
o sevdik diye kandırdığınız,
Sonra da akışına bıraktıklarınız,
Gider öyle, dağ, taş, dere demeden, akar denize.
Otur kenarına, duyarsın çığlıklarını, bazen de sesizliğini,
Gitmiştir, dönmez, bazı gidişler denize ulaşmışsa,
İstemez ama,
Gider işte...
Mahmut ÇetinKayıt Tarihi : 19.6.2020 08:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
