O An Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Zaman kırıkları batar o an
Ellerinden tutarken acizlik
İçeri açılan kapı gıcırtısında
Gönüllü intihar nöbetçisi
Yavaş yavaş sana ölür insanlar

Yırtılan kulak zarında sesler
Gözlerinde o hiç bilmediğin fer
İşgalde tek hedef eşgâlin
Üstelik nedeni, niçinini bilmediğin

Çok uzak kentteki değirmen
Senin için susuzdur
Denizler senin için tuzlu
Yasal seyir alır şu korsan gemisi

Ve tahta altı karanlık
Sadece sana mahpus

İki yüzlüdür nefret
Sevgi gibi
Hazzın berrağında o masumsa
Pişmanlığın yüz görünümünde
Nefret de o kadar saf ve temiz…
Ve yanılgı kıyısında
Her ikisi de müşterek suça ortak
Sıyrıl içlerinden sıyrılabildiğin kadar!

Ar damarı kuytusundan göz kırpar yaşam
Umudun çırasında gözyaşı döker
An gelir yazgı çarkıyla bakışı şehlaya döner

Durma hadi! kırılmış sesini duyur
Kristâl gülüşlerin kesmeyen
El değmemiş dokunuşlarını

Gücün yeterse
Döndür dünyayı yeniden
Nehirleri tersinden akıttığın gibi
Diz çökmüş dağa öğret yüceliği
Vadilerin suyuyla beslendiğini…

Şükran AY