"o" Şiiri - Mahmut Aktaş

O"
Öyle birşey ki "O"
Geceleğin uykumu bölen,
Köçelere serseri gibi salan,
Buz gibi kaldırım taşına öptüren.
Rengi, insi-cinsi belli olmayan,
Sinsi, kahpe ve şeytansi...
Ne istediğini kendisi de bilmeyen,
Sarılır boynuma , sıkar boğazımı,
Ve tamda kalbimin ortasına oturuverir.
Duvarlar üstüme yürür o an.
Öyle bir şey ki "O"
Ateşten tükürük,
Közden gözyaşı,
Rüzgardan şamar...
Ne bileyim işte,
Öyle bir balçık, öyle bir katran...
Ve bu gece yine;
Bir o yana bir bu yana,
Ateşten tükürdü boğazıma.
Sırılsıklam ter içinde uyandırdı beni.
Ya Gözlerim;
Ağlamaktan, közlenmiş ateş misali.
Tomurcuk tomurcuk közden gözyaşı,
Atıverdim serseri kaldırımlara bedenimi.
Rüzgar terbiye edercesine ruhumu,
Bir sağ betime,
Bir sol betime,
Vuruyor acımasızca...
Karanlık köçelerde yine üç kişiyiz;
Bir ben,
Bir mahalle köpeği,
Birde o...
Bırak;
Yağıversin yağmur,
Alıversin bu buzdan eteşi,
Kapıversin beni benden,
Temizlesin seller bu cünup şehri...
Nafile;
Her taraf ibret,
Hertaraf kabahat.
Yollar tersten mi akıyor ne?
Hertaraf çıkmaz köçe,
Adama feleğini şaşırtır "O".
Ne haya, ne de edep.
Yok biliyorum yok;
Öylesine musallat bana,
Sadece bir nedeni var;
Sadece; ( o vakit ) , ( o an )
Kurban misali ordaydım.
İşte hepsi bu !
Ne ben anlatabilirim kendimi;
Ne de " O" nu.
Hep zifi, hep mazi.
Şakaklarım dim dik,
Tarifi yok işte , yok...
Gölge gibi peşimde,
Namahrem, çıkmaz köçelerde.
Tak-tuk kunduram sesi,
Eleveriyor beni " O" na.
Bir nedeni var elbet;
Kuşkusuz " O" da "SEN"...

Köçe: Sokak
Bet: Yanak
Katran: Zift

Ebabil(MA)
İstanbul( Vezneciler)
17.07.2019