Nurhan Özgel Şiirleri - Şair Nurhan Özgel

Nurhan Özgel

Bu şehir bırakır seni bir gün
Ne kadar tutunsan da tırnaklarınla
Kayar, acır, yırtılır elin
Sen alırsın yüreğinin kanayan yerlerini
Toplarsın birer birer
Örselenmiş gizlerinle

Devamını Oku
Nurhan Özgel

Özgür tutsaklardık
Hapsettik kendimizi
Içimizdeki duvarlara
Oysa bir damla maviye hasretti
Yorgun yüreklerimiz

Devamını Oku
Nurhan Özgel

Burası deniz kenarı değil
Martıların ne işi var
Sabaha karşı kalkmışlar
Biraz tuhaf bağırışları

İstanbula tepeden bakıyor burası

Devamını Oku
Nurhan Özgel

''Binbir çileyle büyüttüm oğlumu
Yemedim yedirdim bu güne getirdim
Cesurdu mertti kaya gibi sertti
Bir gün geldi ki vay vay
Vurdular O'nu

Devamını Oku
Nurhan Özgel

Karadeniz kokan şehirlerden
İstanbula göçülen
Evcil hayvanlarla dolu
Bahçeli şirin evler
Anadolu yakasında bir mahallede
Zor ama güzel yaşanan günler

Devamını Oku
Nurhan Özgel

Sevmeyin
Kimseyi
Daha fazla
Kendinizden

Bıraktığınız

Devamını Oku
Nurhan Özgel

Yaşamın provası yok
Tarih ibaret değil tekerrürden
Elbette
Yabancılaştırıyor
Bu düzen

Devamını Oku
Nurhan Özgel

Ben en çok kır çiçeklerini severim
Bir de papatyaları

Mütevazidirler

İçtendirler

Devamını Oku
Nurhan Özgel

Acıdan kanatlar taktım
İnciler düştü gözlerimden
Beni bir vefasıza sattın

Ey ağustos
Ey küheylan sevdam

Devamını Oku
Nurhan Özgel

1) Sen gittin, kedin de gitti.
2) Saatin, losyonun ve traş kremin hala eski yerinde duruyor.
3) Bıraktığın bazı eşyalarını göremeyeceğim bir yere kaldırdım.
4) Hala şiirlerini takip ediyorum, sadece tarzını sevdiğimden.
5) Uzunca aradan sonra ilk kez düşümde ağırladım seni.
6) Kedin geçen gün uğradı, bir şeyler yedi tekrar gitti.

Devamını Oku