Güneşi tutabilirmisin ellerinle yanmadan
Yüreğimi alabilirmisin avuçlarına incitmeden
Ya gözlerime bakarak yalan söyleyebilirmisin...
Ne güneşi tutmasını bildin yanmadan
Ne yüreğimi avuçlarına alabildin incitmeden
Ne de gözlerime bakabildin
Ne diye soruyorsun ki beni
Benim değilsin artık
Yağmurlu bir gün almıştı seni benden
Gözyaşlarımın karıştığı
Şimdi ise karlı bir günde geldin
Saçlarıma düşen aklar gibi
Arkama baktığımda gördüm yalnızlığımı, sensizliğimi
Ve sen gidince anladım zamanın ihanetini, sessizliğini
Bir düşman gibi sinsice girdi aramıza sonra usulca çekildi
Savurdu ikimizi birbirimizden uzağa
Seni başka beni başka kollara...
Sahteymiş gülüşü zamanın, sahteymiş mutluluğu zamanın
Bir umuttu gözlerin benim için
Yeni doğan bir çocuğun ilk nefesi
İlk çığlığı gibi...
Hiç dokunamasamda
Bir sevdaydı saçların ellerim için
Süzülmesede parmaklarımdan saçların
Kar örtüyor artık izlerini
Ve yavaş yavaş bulanıklaşıyor hayalin
Beyaz değil kar, mavi değil gökyüzü
Düşlerim gibi yeşil değil toprağın örtüsü
Hiçbir şey gerçek değildi
Sana olan aşkım kadar
Sevgilim sen çok uzaklardayken
Hep senin hayalinle yaşadım
Seni geceler boyu beklerken
Hep bu gece diye kendimi avuttum
Sevgilim senin yokluğunda
Aşkımı bir tek yıldızlara anlattım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!