Nuray Yüksel Şiirleri - Şair Nuray Yüksel

İstersem bir akşam üzeri sahile inip
İzlerim denizin maviliğini
Gökyüzü karışırken sulara
Martılar uçar yüreğimden.
Unutmuşsa beni sevgilim
Varsın unutsun ne çıkar

YALNIZLIK HALLERİ

Yalnızların sabahları sessizdir
Sessizce kalkarlar yataklarından
Bir simitçi sesi dışarıda;
Günaydın niyetine kulaklarında.

Kendi içine sığmaz gün soyunur
Karanlığından usul usul
Dokunur güneşin ellerine,
Mavinci kez
Maviyi anlatmaya koyulur

Alınca çemberine kucağının
Sıcak sinene yaslardım başımı
Seslenirdin kulağıma
Bir ninni; bir peri masalı

‘Bir varmış bir yokmuş.

Bir apartman katında oturur
Kıt kanaat geçinen
Cemal Efendi.
Sekiz yüz lira maaşlı
Sigorta emeklisi.

Haydi bu sabah;
Dinleyiver bir ara türküsünü serçelerin
Gördün mü, yine çiçeklerinde saklanmış ağaçlar
Dalları kuşların olsun, gölgeleri de senin.
Derin bir nefes al şöyle,
Güneş dolsun içine.

Her gece akarım meyhanelere
Kör kütük çalgılar nağmelerinde
ısınmış şaraptır içtiğim
Anıların dehlizinde şerefe
Dolup boşaldıkça kadehim
Kırmızı sek bir hüznü yaşarım

Kim bilir şimdi sen nerelerdesin
Hangi kollarda sarmalanıyorsun sıcak?
Alışkın olduğun kucaklar var biliyorum;
Yağmur var bu şehirde gözlerim ıslak.

Dinmedi gönlümün derin sancısı;

Hoşgörülü olmalı yaşam
Yargılamadan sorgulamadan
Onu kucaklamalı insan

Kendi zindanlarının
Zincirli tutsağı olmadan

Bu sıralar yüreğime
Kan damlatan ne varsa
Ardımda hiç bir iz bırakmadan
Taammüden katlettim

Kentin gök-deniz yüzündeyim