Nuray Karaman Şiirleri - Şair Nuray Karaman

savaşta çarıklarını yiyen bir dedenin torunuyum ben.

harbe giden dokuz evlattan bir tanesi geriye dönen,

çarığını yiyen dedem…

kabuğun içindeki sedef
değişiyor olanca hızla.
baş kaldırıyor,
acıyor, açılıyor…
bedendeki filizler hurra! Dışarı
saçılıyor.

ayaklar yalnızlığa yosunlanırken

vazgeçmek istemiyor insan bir parçasından.

yalnızlığım…

Güneş şuursuzca gözlerini kapattığında

Ay,iki kez siyah boncuklu peçesini araladı.

kirpikler ellerini semâya kaldırıp