Nuray Altay Püsküllüoğlu Şiirleri - Şair ...

Umutsuz türkülerin ardından
Güne merhaba demek kadar zor bir sabah...
Ertesilerini düşünmek akıl karı değil,

Düşünme!

Oysa; Ne kadar güzel bir pazardı, Yüreğime sen düşeli, Çığ bakışlarınla... Temmuzun alevine, Yürekler teslimken, Çığ bakışın,sineme alevle düştü. Zamansız yağan kar tanesi gibiydi Gözlerin, Her bakışın üşütüyor,bir o kadar da Seni merkanlandırıyordu. Sözlerin birer muskaya bürünmüş, En efsunlu harfleri kullanıyordun. Duyduğum ses sesin değil, Bir senfoninin aşk melodisiydi. Yakaladı beni, En ansız anımda! . Günleri deviriken çam misali, Yıllara yakınlığım aklımı kurcaladı. Alt ettim tüm anıların gözyaşlarını. Mutlulukları biriktirmiştim kesemde. Her ağladığım ana Birer mutluluk yatırdım. Sen adıyla... Aylar birbirine rakip olmuştu, Koskoca yirmi ay... Ellerinde yarış bayrakları, Birbiriyle yarışırken, İlk Ağustos kazanmıştı ayrılığı. Nasılda şaşkındım oysa; Ben yıllara kafa tutraken, Heyecan gözümü boyamış, Bir aylık aşka sözleşme imzalatmış. Haberim yokmuş! Sensizliğin sesi düşmüştü artık. Ne çığ bakışın kalmıştı yüreğimde, Ne alevli temmuzun adı. Yaralı hissediyordum yüreğimi. Artık veda zamanı gelmişti, İstemeden,istiyordu yüreğim de bunu. Çığ bakışından öte! .. Şimdi yüreğime ayrılık düşüyordu. Herkesden gizli, Bir o kadarda ap açık ortada. Sesimi,sözümü ve gözlerimi, Emanet ettim yalnızlığıma. Şimdi; Yüreğime ayrılık düştü. Mısri Nuray Altay

Düş kurmaktan kaçan bir mülteciydi, Üstü başı toz içinde kalan Sahra. Yalnızlığını geceye adayan; Sokak lambası masumluğundaydı rüyası. Yalnız bir başına,nöbete kalan bir aydı tesellisi... Adını rüzgara yazmıştı,tüm hasretliğin. Umudunu güneşe emanet etmiş, Köşe başına sığınan bir çocuktu yüreği. Dili lal,gözleri kör olmuştu aşktan öte. Sorguya suale kapalıydı ruhu, Ruhundan akan her damla yaş, Hançerliyordu bedevi şansını. Oysa bir tek o taşımıyordu, Bu denli yalnızlaşmasını... Üzerinde eski bir su dalgası, Hayal meyal hatırladığı gözleri kalmıştı. Ah Sahra yüreğini düşlere emanet etmişti. Oysa hiç bir saflığı kalmamıştı... Ey Sahra! Üzerine yalnızlık düştü düşeli Sen bu sevdaya sarıldın.... Değdi mi yüreğindeki ateşe damlayan kara su? Yüreğine yıldırımlar düşsün, Adını parçalasın gökyüzü, Ruhuna lanet yağdır en kızıldan Sahra ! Sahra, gözlerine çığı yüreğine ayrılığı düşürdün,el uzatsa gökyüzü,yüreğini sakla. Mısri Nuray Altay

Düşleri yosun tutmuş bir yalnızlıktı.
Hevesi kursağında kalan bir ömrün,
Son demlerini içiyordu.
Kana kana/yarası kanarcasına.

Yılların yorgunluğu ,al yanaklarına karalar bağlatmıştı.