Anılarla yaşamak,
dertleşmek anılarla,
hesaplaşıp geçmişle
Anıları suçlamak.
kaybolan aşkları
dost bildiklerinin,
Ansızın geliverir aşk
beklemek, istemek gerekmez onun için,
mutluluksa getirdiği beraberinde,
değişilmez aşk hiç bir zerreye,
acıyla gelir kimi zaman,
aşksız günleri aratan,
Bir çılgınlık anıydın sen benim için
tüm günahların göze alındığı,
ve tüm iyi şeylerin
yok sayıldığı....
bitmek bilmez sandığım,
ve her sanışta daha büyük kandığım,
Harman yeri gibi dağınık,
sana dair ne varsa aklımda.
Gözlerinde hapis,
sımsıkı, ezik yine yüreğim.
En ağır vebali öder gibiyim.
Bugün ben ben değilim,
dün de değildim,
kimbilir kaç gün hatta aydan beri
belkide.
Hani söylemiştim ya,
İşte bugünkü kötü haber.
Osman yok artık.
Kim olduğu ne farkeder sanki,
Adı, işi, ya da yaşı,
Evli mi? bekar mı?
İyi mi? kötü mü?
Bırak varsın gitsin diyor yüreğim,
Zorla tutamam ya...
Avuçlarımdan süzülen kum taneleriyle,
süzülüp gitti bir bir anılar.
Şimdi dönüp bir bak kendine aynada,
Cenk etmeyi,
atalarımdan öğrendim,
çektim yayımı,
gerdim okumu,
Yüzden gelen korkutmaz,
arkadan vurulmaya gör.
Geç kalınmış bir aşkın kırıntıları,
doyurmuyor artık sevdaya acıkmış yüreklerimizi.
Ben ne kadar geciktimse sana,
o kadar harcamıştın kendini başkalarına.
Zor gelir paylaşmak seni onlarla.
Sevdaya bulamak isterken bizi,
Sen yoksan eğer
İlkyaz yok artık,
yitirmiş rengini tüm çiçekler.
mevsim artık,
hep sonbahar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!