Nuh Yıldız Şiirleri - Şair Nuh Yıldız

Bir çocuğu okşayıp, sevmek
Bir yaşlıya saygı göstermek
Eğilip, onların ellerini öpmek
İnsana mutluluk, huzur veriyor

Yaşadığın toplumdan, saygı görmek

Hey! Akdeniz’dekiler, Karadeniz’dekiler
Mendillerinizi sallayın, biz Marmara’dayız
Hey! Ege’dekiler, Bakın bize boğazdakiler
Kaldırın başınızı, işte biz Marmara’dayız

Su üzerinde, ahenkle yol alan, sandaldayız

Kaynayan kazanın altına ateş atmayı bırak
Sen kazanı kepçeyle karıştıran meluna bak
Kurtulmak için halkı aydınlatan bir ışık yak
Farkında değilsin sende kazandasın ahmak

İşte melunun kaynayan kazanı taştı taşacak

Beni tedirgin eden geceler
Akşamın ardından yine geliyor
İşkenceyle mil çekiyor sanki gözlerime
Simsiyah perdelerini gözlerime geriyor
Renklerin cümbüşünden eser yok
Doğayı yalnız siyaha boyuyor

Seher vakti köhne bedenim üşüyor
Gözlerimden hatıralar yere düşüyor
Yollara bakmaktan takatim bitiyor
Kara gözlüm nerdesin bekletme gel

Gelip geçti işte sayılı günler haftalar

Bir zaman gelecek, duyacaksın öldüğümü
Denize bakan ağacın, altına gömüldüğümü
Soruyordun’ ya hiç anlayamadığın derdimi
Mezarımın başında, çözeceksin kör düğümü

Yalnız bırakma, arifelerde, bayramlarda gel

Ak yüzler, kara yüzler
Aksilikler bir birini izler
Ak sayfa açarım, amma
Şu çirkinlikleri, ne gizler

Gelen yemiş, çalan yemiş

Hele bakın baykuşlar’ mı tünemiş
Yıkılıp viran olan hünkâr sarayına
Bahçesini, bağını sellermi götürmüş
Aaaah ağıt, figan düşmüş ocağına

Keyifle yaslardı arkasını ağrı dağına

Tüm güzellikleri örtmüş siyah gölgeler
Ormanın yeşiline bürünmüş türbeler
Kapının önünde ümitsiz bir derbeder
Gelmeyeceksen umut vermeseydin bari

Karlı dağlardan çöllere dökülen sular

Başında beyaz tiftikten börkü
Siyah uzun saçlı
Kara gür çatık kaşlı
Derinden bakan kara gözleri fincan, fincan
Burnu ince kambur, siyah burma bıyıklı
İnce dudaklı, avurtları çökük