Mahallenin yavru kedisi
kuşların peşinden koşturur,
bir gölge olur bazen,
bazen bir kahkaha gibi sıçrar duvardan duvara.
Sonra bir gün,
Ne kadar çok penceren varsa,
O kadar aydınlıktır zihnin.
Tek gözle bakan karanlıkta kalır,
Çok gözle bakan
Zaman, yaprağın üstünde bir damla,
Ne düşer tam, ne kalır yerinde.
Suskunluk, gülün kıvrımında gizli,
Ne söyler kendini, ne saklar derinde.
Bir unutur, bir alışır,
İnsan dediğin, iz bırakmadan yürür bazen.
Gözyaşı döktüğü sokakta
Ertesi gün gülümseyerek geçer.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!