Nüans Şiiri - Mert Durmazer

Laleli’de bir sabah vakti, bir çorbacının siftahı oluyorum,
Muhabbet keyifli, bıyıklarım yağ içinde, bir başıma kalıyorum,
Düşünmeye fırsatım oluyor, düşünmek güzel, düşünün,
Parçalayın, kendinizi, fikirlerinizi, dokunmaktan korktuğunuz tabularınızı,
Güzeldir yıkmak, başka türlü var edemezsiniz çünkü gerçeğinizi,
“Sigaramı yakar mısın? ” cümlelerin en güzelidir,
Sevdiğiniz kadının ellerine boşalmak orgazmın ve aşkın zirvesidir,
Mendil satan gururlu bir çocuğun gözleri cennetin kendisidir.
Sevgi sözcüklerinizi kıçınıza sokun, biz masum değiliz, hepsi yalan,
Biz, siz, ruhu kabarmış, zihni bulanmış kötü çocuklar, asil köpekleriz,
Bize fazla böylesi, sevişmek ve dövüşmek için varız, ölmek için yaşıyoruz,
Sevgi dolu katiller, aşık tecavüzcüler, merhametli Narkissoslarız,
Çelişkiyle kutsanarak geldiğimiz bu yerden, tüm tutarsızlığımızla gideceğiz,
Biz, burası, asla gelemediğimiz bu yer, oysa günahsızız, elmayı biz koparmadık.

“Neden gündüzleri yazmıyorsun? ”
“Gündüzler dert biriktirmek, geceler yazmak içindir.”
“Saat öğle sıcağı.”
“İçimde bir nisan kıpırtısı.”
“Bu güvercin de ne? ”
“Kanatları kopmuş, beslemek zorundayım, beni tanrı gibi görüyor.”
“Oysa bir gevercinin kanatsızlığı onun cehennemidir.”
“Dert etme, şeytan ve tanrı arasındaki tek fark harflerdir.”