Noktanın Derisiyim Şiiri - Kemter Abdal

Ben o kemter kulunum, adım heceden noksan,
Adımı sorma zâhid, harf içinde sır benim.
Gâh Nesîmî olurum, derimi yüzer soyan,
Gâh Kaygusuz Abdal’ım, kaz içinde sır benim.

Melâmet hırkasını ters giydim ezel günde,
Âlem cennet ararken, ben cehennem aradım.
Kırkların meclisinde bir cür’a içtim günde,
Şimdi sarhoş gezerim, ayık gezen ar benim.

Suretimi görenler “bu ne biçim devrandır?”
Dedi, bilmedi ki yüz, Kâbe’deki Kur’ân’dır.
En-el Hak demem amma, o “diyen” de bu candır,
Abdal oldum gezerim, söz içinde sır benim.

Yer midir göğü doğuran, yoksa sırf hayâl?
Ay mıdır güneşi taşıyan, bu nasıl bir hâl?
Kemter Abdal sözünü bilmeze deme “lâl ol!”
Herkes kendi sırrınca, köz içinde sır benim.