Dün geceydi,
belki asırlar geçti üzerinden ama,
yemin ederim ki dün geceydi…
Yer gök başıma yıkıldı sanki…
Duvarlarımı boyuyordum ten renginle,
Seni duydum …
bir köşede,
bağıra çağıra susuyordun…
Bilirim,
gürültülüdür senin suskunluğun.
yüzdelerle astım odamın duvarlarına,
bir daha sana asla dokunamama ihtimalini,
Soru işaretleriyle boğuştum önce…
Ardından ünlemler dikildi karşıma
Noktalandım.
Geç olmuştu…
Zaman dolmuştu…
Saat seni sen geçerken,
Zamanın ötesi berisi sendin.
ve zaten
hiç geç kalmamıştık ki hayata…
sadece,
Bana fırsat kalmamıştı…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta