Geceler sayıklıyor seni
Ve tutup elimden
Götürüyor yıldızlar
Oturuyorum,susuyorum
Bakıyorum gizlice,susuyorum
Bakıyorum sessizce,susuyorum
Nöbetteyim yine senin geçebilme ihtimalin olduğu sokaklarda
Ve hücrelerimde yankılanıyor
Duyulmasın diye kapattığım ağızlardan
İsmin,soruyor ismimi
Kalbim gösteriyor o tozlu yolları
Fısıldıyor kulaklarıma bir şeyler
Aklıma düşü veriyor aniden
Nöbetteyim zamandan bile hızlı geçip gittiğin sokaklarda
Kulağımdaki pas gibi geçip gitmelerin vardı
Daha çok duyuyorum evet
Daha çok koruyorum evet
Ama bilmelisin ki sevgilim
Oturtup seni yıldızlardan bir köşeye
Daha çok sağır olmak istiyorum
Daha çok korkmak istiyorum
Nöbetteyim yine adımlarını sayan sokaklarda
Her insanın bu hayatta bir çizgisi vardı
Ve biz sevgilim her insandan farklıydık
Bizim ele tutuşup bol bol gülücük saçıp
Kaldırımlara ilerdeki ailemizi çizecek kalemlerimizden başka hiç bir şeyimiz yoktu
Nöbetteyim yine kaldırım taşlarından habersiz sokaklarda
Ne çabuk unuttuk uçurtmalarımızın iplerinin takıldığı o günleri
Ama sevgilim hayat nasibini alamadı o göğsü hür salıncaklardan
Keşkeleri sevmem bilirsin ama keşke hayatımızda bir uçurtma olsaydı
Bağlayıp bizi sımsıkı kimsenin bilmediği sokaklara bıraksaydı
Nöbetteyim yine kimsenin bile bilmediği sokaklarda...
Suda bile ayak izin var
Bu nasıl yürümek sevgilim
Takılıp bir kelebeğin kanat çırpışlarına gamzeler saçardın
İşte o sevgilim o nasıl gülmekti
Biz sevgilim hayatı sürüp yolumuza
Bize soru soranlara cevap vermezdik
Bilirdik ki birbirimizi takıp kolumuza
Ellerimiz ellerimizde geçip giderdik
Ve ben yalnızım şimdi sevgilim
Ellerim ceplerimden mesela gözlerimi kıpırtdatmak istemiyorum
Nöbetteyim yine göz kırpmadan geçip gittiğin sokaklarda
Ölüm Kadar Rahat Uykular/21 Eylül 2014
Kayıt Tarihi : 21.9.2014 23:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!