an geliir..
büzülürüm..
yok olurum sankii..
zaman gelir şahlanırım..
kara taylar gibii..şahlanırım..
an gelir ölürüm..öldürülürüm..
bahçedeki tek kalmiş gül nöbetçisi gibiyimdir..
yalnız kalmiş bir nöbetçi gibiyimdir..
ölen bir gülün nöbetimi tutulurmuş..
gelin görünki gönül bu..
tutuyor işte..
öleni dirilteceğinimi sandın be hey sarhoş yüreğim..
umudumu..aşkımı..gülümü..bahçemdekii..gülümü..
unutamıyorum kii..
öleni öldüremiyorum kii..
ölüme hiç aşk ölürmüki diye soruyorum....
soruyorum sana ölüm işte..
yüreğim değilmiki ölmeyeni öldürdün..
değilmiydinkii kuruyan asma ağacını yeşerttin..
değilmiydinki yüreğim..
can evinden öptün yüreklerin..
ozaman..
an gelir yüreğim..
sonsuza kadar..
ölmez bahçendekii ölen gül..ölmez..
ölse bile ölmez..
nöbetçin seni daha terk etmediki..
nöbetçin seni hiç arkadan vurmadiki..
seni hiç karanlıklara terk etmedii..
peki neden ölesinki bahçemdeki gül..
yürek te canda bir gün ölür..
ama asla rüyamdakii..aşkımız..ölmeyecekkii..
aydınlığım..yalnızlığım..gelecek yarınlarım..
hiç ölmezki..
sonsuza denk kapındaki köle..bahçendeki köle..
olurum..beenn..peeh..
vız gelir tırız gider yanee..
10.07.2008
Kayıt Tarihi : 10.7.2008 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!