Nizam Şiiri - Mehmet Kaplan Behlül

Güneş gündüz aydınlatır.
Ay karanlıkta parlar
Yıldızlar gece doğar
İnsan ufukta dirilir.

Dünya döndükçe çiçek açar
Yiğit helalde ter döker
Demir işledikçe pas söker
İnsan yandıkça öze döner.

Kar önce zirvelere yağar.
Yağmur evvela toz söker
Tat vermez meyve dalında
Özünden, kökünden çürükler.

Her şey yaratılmış nizamda
Bir eğrilik göremezsin cihanda
Yeşil yaprak, sarı saman
Kim kaçabilir ki zamandan!

Işık yoksa karanlıktır
Zafer'e götüren kararlılıktır
İnsanın topraktır özü
Her şey sonunda özüne döner.

Ey insan hayretet
İlahi rızaya gayretet
Öksüze, mazluma merhametet
Göklerden rahmet bulasın.

Hâlk eylemiş kainatı
Şüphe duyarmı farkeyleyen
Ne gelirse ondan şükreyleyen
Zarar etmez sermayesinden.

Sözün özü sonda söylenir
Sır elif'te gizlenir
Nizam verilmiş alemi cihana
Ol Haktan gayrısına boyunmu eğilir.