Niyazını Dilden Sil

Pir’e niyazını dilden sil eden dillerim
Demirden kaleler kurdu beylerim
Tuzla bölüştü ekmeği ellerim
Paylaşan yüzünü sakındın dönen dolap

Hak deyince titrer idi taş ile toprak
Zulüm duydu mu yanar idi ocak
Dili mühür tutmazdı, eğilmezdi bayrak
Doğru söyleyeni yedin dönen dolap

Ferman yazıp dağlar aşan beyler geçer
Altınla teraziyi bozan eller geçer
Can pahası gerçeği söyleyen diller geçer
Doğrunun tartısını bozdurdun dönen dolap

Padişah buyruğu kâr etmez ona
Boyun eğmezdi fermanına, hana
Mazlumun ahı çökerdi tahta, taça
Kuldan yana olanı küstürdün dönen dolap

Yoksulun sofrasıydı lokması
Paylaşmak idi onun yasası
Bir can incinse titrerdi yüreği
Gönül erini figan eyledin dönen dolap

Sürgün yazdın dağ başına payımı
Ateşe verdin hızır ocakla soyumu
Birliğe çağıran yaren pirler oyunu
Mazlum dirliğini tökezledin dönen dolap

Darağacı kurdun yiğidin önüne
Korku saldın ana ile yavrunun gönlüne
Can verdikçe can kattık sebat düğününe
Hürriyetini abat bağladın dönen dolap