Pınarların dilinden her bahar çiçeklere seslenirdi.
Kelebeklerin kanatlarıyla süslerdı hayallerını bır kız..
Güzelliklerle,özlemle umutla beslerdi yüreğini..
Bütün acıları, umutsuzlukları,dağ yelleriyle savururdu uzak cığırlara..
Yaşamın umut çiçeğiydı dağlarda yetiştirdiğ i,
Sabahın aydınlığı, karın lekesiz aklığıydı..
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta