Nisan Güneşi Şiiri - Vahdet Mehmet Güneş

rüzğarın savurduğu buğday kepekleri
uçuyor yonca bahçesine,dereye
odamın perdeleri sis bulutlarına benzer
gümüş renkli dalgaları getirir terasıma
yorgun düşmüş terennümü hatırlatıyor
günbatımında okalüptüs ağaçları
denizden daha düz ova önümde
dolgun nehir geçer içinden
üzerinde kanaryalar eğlencede
uğurböcekleri gelinciklerde
kısmetini arar nisan güneşinde
gözlerinin yaktığı ateşle vicdan fakiri
sevgili uzak diyar gitmekte