Nisan Şiiri - Veysi Tural

bir fırtına sonrası dinginlği var
ruhumda bu sabah
umutlar tükenmeden
tükendi isyansı duygular
tükendi kara gece
şükürler olsun

dolsun diye ciğerlerime
toprak kokusu
yağmur okşayarak uyarıyor
kış uykusundan
bitek tarlalarını gönlümün
çimenliklerini
ve acıbadem dallarından
çiçek fışkırıyor
tohumlar patlıyor bir bir
yeşeriyor umutlar
diriliyor ruhum
diriliyor bakışlarım
diriliyor beynim
bileğime güç veriyor nisan

bir fırtına sonrası dinginliğiyle
gölleniyor yağmur sokağımda
kabarcıklar dans ediyor
sonsuza akarken

akışı hızlanıyor kanımın damarlarımda
kin
nefret
kalıntılarını da
hasta duyguları da
kötülük tohumlarını da
alıp götürüyor sonsuza
bir ben kalıyorum
yüreğim pırıl pırıl
ruhum dingin
bir de taze umutlar
başaklara gebe toprak
ve bulutların arasında
saklambaç oynayan güneş