Nisâ (29-32) Can ve Mal Dokunulmazdır

Hakk’ın emrin çiğneyerek,
Tam aksini tuttu insan.
Herkes yapıyor diyerek,
Kendini avuttu insan.

Hırsızlık, gasp, faiz, rüşvet…
Doldu kasa, arttı servet,
Sardı bedenini kasvet,
Cebini doldurttu insan.

Helalinden adaletle,
Uğraşsaydı ticaretle,
Tanışmazdı felaketle,
İkbalini yuttu insan.

Elin malına kastetti,
Masum canları katletti,
O, cehennemi hak etti,
Ahdini unuttu insan.

Tövbeyle huzuruna çık!
Kapanır kusur ve açık,
Cennetliksin sen apaçık,
Yerini doğrulttu insan.